زاویه میل خورشید () یکی از ویژگیهای مهم هندسه زمین و خورشید است. در این مطالعه 13 رابطه محاسباتی آن که در سالهای اخیر ارایه شدهاند مورد بررسی قرار گرفتهاند. الگوریتمهای میخالسکی[1](1988)، والراون[2] (1978) و رابطه بورگس[3] (1985)، در مقایسه با مقادیر واقعی در پنج سال انتخابی 1970، 1980، 1986، 1989 و 2001 به ترتیب دقیقترین روابط شناخته شدهاند. الگوریتم میخالسکی به عنوان دقیق ترین رابطه فقط دارای حداکثر خطای حدود 003/0 درجه در روز 9 مارس سال 1980 میباشد. رابطه معروف اسپنسر[4] (1971) و رابطه WMO (1984) [5] در ردیفهای پنجم و ششم رتبهبندی شدهاند و برای محاسبات دقیق مختصات خورشیدی و نیز مطالعات دقیق تشعشعسنجی و بهرهبرداری از انرژی خورشیدی مورد تأیید قرار نمیگیرند. رابطه اسپنسر (1971) که با چند جمله از بسط فوریه مقدار زاویه میل خورشید را بیان میکند تا حدود 1 درجه خطا را نشان میدهد. روابط کوپر[6] (1969) و پیسیمانیس[7] (1987) با رتبههای دوازده و سیزده دارای بیشترین خطا و به عنوان ضعیفترین روابط تشخیص داده شدهاند.