مرتضی شریف؛ سارا عطارچی
چکیده
جنگل‌های مانگرو طی دو دهه اخیر در پی تغییرات الگو‌های پارامترهای اقلیمی با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند. از این رو، پایش و بررسی مداوم این اکوسیستمها در سطوح محلی و منطقه‌ای به منظور اولویت‌بندی اقدامات مدیریتی و فراهم کردن زیرساخت‌های مطلوب برای کاهش ویا جلوگیری از این تنش‌ها ضروری است. برای این هدف در این تحقیق، تغییرات ...
بیشتر
جنگل‌های مانگرو طی دو دهه اخیر در پی تغییرات الگو‌های پارامترهای اقلیمی با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند. از این رو، پایش و بررسی مداوم این اکوسیستمها در سطوح محلی و منطقه‌ای به منظور اولویت‌بندی اقدامات مدیریتی و فراهم کردن زیرساخت‌های مطلوب برای کاهش ویا جلوگیری از این تنش‌ها ضروری است. برای این هدف در این تحقیق، تغییرات جنگل‌های مانگرو با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای (لندست 8)، داده‌های هیبریدی و هواشناسی از ایستگاه‌های زمینی هواشناسی در سطح منطقه خلیج فارس و دریای عمان بین سال‌های 2020-2013 ارزیابی شد. نتایج مطالعه حاکی از روند افزایش دمای سطح آب دریای عمان با 12/0 و خلیج فارس با °C 2/0 است. شوری سطح دریای عمان با روند سریع‌تری نسبت به خلیج فارس در حال افزایش است. در صورتی که متوسط شوری در خلیج فارس بیشتر است. از طرف دیگر، بر اساس شاخص NDVI سرعت تغییرات میزان کلروفیل گیاهان در اکوسیستم‌های مانگرو سواحل خلیج فارس بیشتر از دریای عمان مشاهده شد. میزان همبستگی بدست آمده بین NDVI با دمای هوا، بارش و دمای سطح آب نشان داد که این عوامل بیشترین تأثیرگذاری را بر روند تغییرات جنگل‌های مانگرو در کرانه‌های عمان و خلیج فارس داشته‌اند. با این حال، در مناطق مختلف این تأثیرپذیری متفاوت بود. مانگروهای واقع در منطقه قشم بیشترین تأثیرپذیری (با 8/0 R2 برای دمای هوا و 3/0 R2 با دمای سطح دریا) را از این عوامل داشته‌اند. سپس، جنگل‌های مانگرو در سواحل بوشهر بیشترین همبستگی را با این پارامترها نشان داده‌اند. اما این همبستگی در اکوسیستم‌های مانگرو سواحل چابهار کمتر بود.
